جشنواره فیلم فجر، سال‌هاست که تنها جشن ملی سینمایی کشورمان بشمار می‌آید. جشنی که قرار است تمام زحمات یک‌ساله سینماگرانمان را به نمایش بگزارد. در ایام برپایی جشنواره شور و شوق خاصی اهالی سینما را فرامی‌گیرد. التهابات به اوج می‌رسد و سینماگران می‌کوشند هر چه سریع‌تر فیلم‌های جدیدشان را برای شرکت در این رویداد مهم آماده کنند. بسیاری به جشنواره می‌رسند و مورد بازبینی قرار می‌گیرند و بسیاری دیگر نیز به دلیل ممیزی و صلاحدید برگزارکنندگان از جشنواره کنار گذاشته می‌شوند.
امسال نیز فیلم‌های زیادی ازجمله «کاناپه» ساخته کیانوش عیاری از غافله فیلم‌ها بازماند و به جشنواره راه نیافت. دراین‌بین بازار شایعات درباره رسیدن و یا عدم رسیدن فیلم‌ها داغ داغ است. حرف‌وحدیث‌های بسیار در محافل سینمایی گفته می‌شود و هر کس برای این آثار دلیل توجیه‌کننده‌ای پیدا می‌کند ولی ماجرای امسال چیز دیگری است. گویا این دوره با جشنواره‌ای آرام و به‌دوراز هرگونه جنجالی روبرو هستیم و نباید منتظر اثر خاص و پرسروصدایی باشیم. جدا از این مباحث جشنواره فیلم فجر تبدیل به میهمانی یا دوره همی هرساله اهل سینما شده است. عاشقان سینه‌چاک گرد هم جمع می‌شوند تا بازهم میعاد دوباره‌ای را جشن بگیرند. دیدارها تازه می‌شود یافتن دوستان سینمایی سالهای پیش و مرور خاطرات خوب گذشته از محاسن جشنواره فیلم فجر به شمار می‌رود. محاسنی که شاید در این سالهای جدید کمی کمرنگ شده است.
همیشه سینما را به خاطر ماهیتش دوست داشته‌ام: اصل سینما، قصه‌های تأثیرگذار، بازیگران و کارگردانان و سکانس‌های فراموش‌نشدنی که سالهای سال می‌توان با آن‌ها زندگی کرد. جشنواره فجر برای خود من تبدیل به جزئی لاینفک از زندگی شخصی‌ام شده! زندگی‌ای که گویا بدون سینما چیز مهمی را گم‌کرده است. جشنواره فیلم فجر چند سالی است دچار رکودی بی‌سابقه شده و مانند سالهای پیش گرم و تأثیرگذار نشان نمی‌دهد. فیلم‌ها جذابیت گذشته را ندارند و بیننده را همراه نمی‌کنند.
ضعف فیلم‌نامه و ساختار کلی در کنار حواشی‌های بسیار سینما را از جریان سازی اصلی‌اش دور کرده و این روزها با تصاویر بی‌حس و حالی طرف هستیم که از روبروی دیدگانمان می‌گذرند و به‌راحتی فراموش می‌شوند. یاد سالهای نه‌چندان دور به خیر، ایستادن در صف‌های طولانی و بحث‌های گرم سینمایی. در این روزها شرایط جشنواره به‌کلی عوض‌شده مخاطبان این رویداد مهم هنری نیز تغییر کرده‌اند. جمع قدیمی جای خود را به جوانان تازه‌نفسی داده‌اند که گویا نگاهی حساس‌تر و موشکافانه‌تر به این مقوله مهم هنری دارند.
امسال برخلاف سالهای گذشته، خبرها حاکی است که با جشنواره‌ای پربار و دیدنی روبه‌رو هستیم. حضور فیلم‌سازان جوان فیلم اولی در کنار پیشکسوتان سینما قابل‌اعتنا است. حضور فیلم‌سازان مهم و بزرگی چون: مسعود کیمیایی، علیرضا داود نژاد پوران درخشنده، جعفری جوزانی، فریدون جیرانی و...در کنار چهره‌های بااستعدادی چون: رامبد جوان، وحید جلیلوند، منوچهر هادی، مازیار میری و نسل جدیدتر نشانگر آن است که جشنواره سی و پنجم فجر می‌تواند رکود چندساله را بشکند و مخاطبان و عاشقان سینمای ایران را سیراب کند. خانواده محترم سینما بعد از گذشت یک سال، بازهم دورهم جمع می‌شوند تا آثار شرکت‌کننده در جشنواره را ارزیابی کنند.
تولد دوباره سینما را به فال نیک می‌گیریم و تبریک می‌گوییم و مشتاقانه منتظرمی مانیم گرمای جشنواره سی و پنجم تمام وجودمان را دربر گیرد تا بازهم سرمای بهمن‌ماه همچون نسیمی بگذرد و سر تعظیم به این جشن بزرگ سینمایی فرود آورد.
ناصر سهرابی، بهمن 1395
