«مارگو رابی» در شهر کوچک و کم‌جمعیت دالبی در شرق استرالیا به دنیا آمد و چون مادر فیزیوتراپش نمی‌توانست به‌تنهایی از پس هزینه زندگی چهار فرزندش بربیاید، او از کودکی کارهای کوچکی را بر عهده می‌گرفت تا جایی که در ۱۶ سالگی هم‌زمان در سه کار مشغول بود و در مدرسه هم نمایش می‌خواند. یک سال بعد وقتی فقط ۱۷ سال داشت، به ملبورن نقل‌مکان کرد تا به صورت حرفه‌ای بازیگری را پی بگیرد.
با درخشش ستارگانی از استرالیا در هالیوود در دهه‌های اخیر، حالا مارگو رابی آمده تا پا جای پای ملکه‌هایی مثل «نیکول کیدمن» و «کیت بلانشت» بگذارد. او بدون این‌که کارگزار داشته باشد در تست بازیگری فیلم «آی‌سی‌یو» حاضر شد و طوری کارگردان را تحت تأثیر قرار داد که توانست نقش اول کار را به دست بیاورد. سال بعد در نقشی مهمان به سریالی عامه‌پسند با عنوان «همسایه‌ها» پیوست و این نقش را به نقشی ثابت در سریال بدل کرد. رابی در سال ۲۰۱۱ بعد از سه سال سریال «همسایه‌ها» را ترک کرد تا به دنبال سطح جدیدی از بازیگری در هالیوود برود.
رابی وقتی به لس‌آنجلس رسید، برای بازی در سریال جدید «فرشتگان چارلی» تست داد، اما تهیه‌کننده‌های تلویزیونی سونی پیکچرز ترجیح دادند از او در سریال «پان ام» و در کنار کریستینا ریچی استفاده کنند. این سریال با وجود تحسین منتقدان نمره خوبی از مخاطبان نگرفت و به فصل دوم نرسید. مارگو رابی هم به گروه فیلم موفق «درباره زمان» (۲۰۱۳) پیوست تا نخستین تجربه سینمایی‌اش در هالیوود در برابر دوربین ریچارد کرتیس و در کنار بازیگرانی چون ریچل مک‌آدامز، دامنل گلیسون و بیل نای شکل بگیرد.
اما خیلی زود مهم‌ترین اتفاق بازیگری رابی رخ داد تا او در نقش همسر لئوناردو دی‌کاپریو در فیلم «گرگ وال‌استریت» (۲۰۱۳) و با کارگردانی کارگردان بزرگی چون مارتین اسکورسیزی بازی کند. از بخت بلند او این فیلم تحسین‌شده که تا به امروز در رتبه ۱۴۹ برترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار دارد، به پرفروش‌ترین فیلم اسکورسیزی هم بدل شد و رابی با همین یک فیلم راه صدساله را یک‌شبه طی کرد و به شهرت رسید. رابی برای بازی در «گرگ وال‌استریت» سه جایزه گرفت و نامزد شش جایزه دیگر شد.
مارگو رابی زمانی که برای تست بازیگری این فیلم رفته بود گفته می‌دانست باید کاری بزرگ انجام بدهد تا بتواند نظر تمام آن چهره‌های بزرگی که در اتاق بودند را جلب کند. او سال ۲۰۱۵ به نشریه هارپرز بازار گفته بود: «در ذهن خودم می‌گفتم عملاً ۳۰ ثانیه در این اتاق وقت دارم و اگر کاری نکنم که نظر آن‌ها جلب شود هیچ اتفاقی نمی‌افتد. این شانس یک‌بار در عمر است و باید از آن استفاده کنم؛ بنابراین شروع کردم به فریاد زدن سر دی کاپریو و او هم سر من داد می‌زد، حسابی هم ترسناک بود. به زور داشتم ادامه می‌دادم. درنهایت گفت باید خوشحال باشی که شوهری مثل من داری. حالا بیا اینجا پیش من. من هم حسابی نزدیک او شدم و با خودم فکر کردم باید چه کارکنم. ناگهان قسمتی از مغزم چیزی گفت و باسیلی زدم به صورتش! بعد فریاد زدم لعنت بهت! و این اصلاً در فیلم‌نامه نبود. کل اتاق ناگهان به سکوت مرگباری فرورفت و من هم یخ‌زده بودم.» ظاهراً رابی ترسیده بود که دی کاپریو ممکن است از او به خاطر حمله فیزیکی شکایت کند، اما به جایش گفت دوباره این کار را انجام بدهد!
مارتین اسکورسیزی، کارگردان فیلم در مقاله‌ای کوتاه که به بهانه انتخاب «یک‌صد شخصیت تأثیرگذار سال» مجله تایم نوشت ضمن تجلیل از «نبوغ کمدی، چابکی کامل، فروتنی، قدرت سخت‌کوشانه و شجاعت احساسی» مارگو رابی، صحنه‌هایی به‌یادماندنی از تست بازیگری او را برای فیلم «گرگ وال‌استریت» را تعریف کرده است و نوشت: «مثل هیچ‌کس دیگر؛ مارگو این‌طور است. خیلی این سؤال را در مورد بازیگران از آدم می‌پرسند: او چطور است؟ هرگز نتوانستم جوابی بدهم که از آن رضایت داشته باشم. در مورد مارگو، آدم می‌تواند چند پیشینه کلاسیک را به یاد بیاورد: نبوغ کمدی کارول لومبارد به خاطر چابکی کاملش؛ جوآن کراوفورد برای قدرت سخت‌کوشانه و فروتنی‌اش؛ آیدا لوپینا برای شجاعت احساسی‌اش. مارگو تمام این‌ها را دارد، به علاوه یک جسارت خاص که آدم را متعجب می‌کند و به چالش می‌کشد و مثل یک داغ درون تک‌تک شخصیت‌هایی که او بازی می‌کند، می‌سوزد.» به گفته اسکورسیزی، هنگام تست بازیگری فیلم «گرگ وال‌استریت»، او کاملاً از چیزی که باید در فیلم‌نامه می‌گفت جدا شد و «چنان سیلی‌ای به صورت به هم‌بازی‌اش لئوناردو دی کاپریو زد که مثل تندر صدا داد و در همان ملاقات اول ما نقشش در فیلم را به دست آورد.»
مارگو رابی در سال ۲۰۱۴ کمپانی تولید فیلم خودش را به اسم «لاکی‌چپ اینترتینمنت» بنیان گذاشت. او تا به امروز در ۱۸ فیلم و پنج بازی کرده و هشت فیلم هم در مراحل مختلف فنی دارد. در ادامه نگاهی داریم به چهار فیلم دیگر مارگو رابی.
«خداحافظ کریستوفر روبین» (2017)
این درام زندگی‌نامه‌ای با کارگردانی سایمون کرتیس، سرگذشت آلن الکساندر میلن نویسنده بریتانیایی کتاب‌های کودکان «وینی پو» و خانواده‌اش را به تصویر می‌کشد. مارگو رابی در این فیلم نقش «دافنه» همسر میلن را بازی می‌کند که صاحب فرزندی به‌نام کریستوفر می‌شوند. دامنل گلیسون که پیش‌تر هم با رابی در «درباره زمان» (۲۰۱۳) هم‌بازی شده بود، در اینجا نقش «میلن» را بازی می‌کند. این فیلم هم‌زمان با چهلمین سال تولد انیمیشن «ماجراهای بسیار وینی پو» (۱۹۷۷) در کمپانی والت دیزنی اکران شد.
«افسانه تارزان 2» (2016)
مارگو رابی در این درام اکشن و ماجراجویانه به کارگردانی دیوید ییتس، در نقش «جین پوتر کلیتون» همسر «تارزان» بازی می‌کند. الکساندر اسکارشگورد سوئدی بازی در نقش «تارزان» را بر عهده دارد و ساموئل آل جکسون، جایمن هانسو، جیم برودبنت و کریستوف والتس نقش‌های دیگر فیلم را بازی می‌کنند. در این فیلم، «تارزان» که به زندگی در لندن خو گرفته است، به خانه سابقش در جنگل فراخوانده می‌شود تا فعالیت‌های مشکوک یک گروه را بررسی کند. این فیلم با بودجه ۱۸۰ میلیون دلاری ساخته شد و بیش از ۳۵۶ میلیون دلارفروش کرد. رابی در حالی برای بازی در این نقش انتخاب شد که بازیگران مشهور دیگری مثل «اما استون» نیز برای گرفتن این نقش تلاش می‌کردند.
«تمرکز» (2015)
این کمدی جنایی با کارگردانی مشترک گلن فیکارا و جان ریکوآ ساخته شد و در آن رابی در نقش مقابل ویل اسمیت بازی کرد. در این فیلم رابی در نقش یک جیب‌بر ناشی به‌نام «جس بَرِت» بازی می‌کند که با کلاه‌برداری حرفه‌ای به‌نام نیکی اسپرجن آشنا می‌شود و اسپرجن به او می‌آموزد که در هر شرایطی نباید تمرکزش را از دست بدهد. فیلم با نقدهای متناقض از سوی منتقدان روبه‌رو شد، اما در گیشه خوب عمل کرد و در مقابل بودجه ۵۰ میلیون دلاری‌اش، فروشی نزدیک به ۱۶۰ میلیون دلار را ثبت کرد. وقتی کارگردان با او تماس گرفت تا برای بازی در این نقش تست بدهد، با برادرش دریکی از جزایر کرواسی مشغول گذراندن تعطیلات بود و باعجله تمام خودش را به نیویورک رساند و مستقیم از فرودگاه خودش را به جلسه رساند و با اولین دیالوگی که با ویل اسمیت رد و بدل کرد، نقش را به دست آورد.
«من، تونیا» (2017)
دومین فیلم مارگو رابی در سال ۲۰۱۷ هم یک فیلم زندگی‌نامه‌ای است، اما این بار بارگه‌های کمیک. او در این فیلم در نقش اصلی و عنوان ظاهر شد؛ نقش تونیا هاردینگ، اسکیت‌بازی که در سال ۱۹۹۴ ماجرای حمله به رقیبش نانسی کریگن جنجال آفرید. فیلم در ساختاری مستند گونه و با استفاده از مصاحبه‌های شخصیت‌های داستان، روایت را پیش می‌برد. این فیلم کم‌هزینه که با بودجه ۱۱ میلیون دلاری ساخته‌شده، نخستین اکرانش را در جشنواره تورنتو انجام داد و در اکران عمومی توانست ۴۷ میلیون دلار بفروشد. از سوی دیگر فیلم با تحسین گسترده منتقدان همراه شد؛ به ویژه برای بازی رابی و الیسون جنی که در نقش مادر تونیا بازی می‌کند. مارگو رابی مه‌ترین افتخاراتش را در بازیگری با همین فیلم رقم زده است: نامزدی اسکار، گلدن‌گلوب، بفتا، صنف بازیگران سینمایی (SAG) و… با این حال او نتوانست در اسکار و بفتا از پس بازیگر قدرتمندی چون فرانسیس مک‌دورمند برای فیلم «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری» غلبه کند و در بخش بازیگری زن کمدی/ موزیکال گلدن‌گلوب هم جایزه را به سورشا رونان بازیگر «لیدی برد» واگذار کرد.
