آلما دویچر، به "نابغهٔ موسیقی قرن ۲۱ " معروف شده است. این دختر ۱۱ ساله که نه تلفن همراه دارد و نه تلویزیون نگاه می‌کند، اوقات خود را به خلق اپرا و قطعات موسیقی می‌گذراند. او حتی یک سال زودتر از ولفگانگ آمادئوس موتزارت، آهنگساز اتریشی که در ۱۲ سالگی اولین اپرای کامل خود را نوشت، به تصنیف قطعاتی برای افسانهٔ "سیندرلا" پرداخته و اجرای جدید آن را در ۲۳۷ صفحه با ۲۰صحنهٔ جدید به نمایش درآورده است.
آلما دویچر تمام‌روز را به تمرین با خوانندگان اپرا و راهنمایی آنان برای اجرای شخصیت سیندرلایی که خود آفریده، می‌گذراند. این شخصیت با سیندرلایی که جواکینو روسینی بر اساس افسانهٔ "شارل پرو" در سال ۱۸۱۷ در "خانهٔ اپرای رم" به اجرا درآورد، تفاوت دارد. در اثر روسینی که با اصل داستان "شارل پرو" نیز فاصله داشت، ناپدری سیندرلا - به‌جای نامادری او – این دختر بخت‌برگشته را به خدمتکاری در منزلشان وامی‌دارد. از آن گذشته، سیندرلا هنگام خداحافظی از شاهزاده در جشن رقص، النگوی خود را - به‌جای کفش بلورین به‌جامانده - به شاهزاده می‌دهد تا با آن نشان او را بیابد. این تغییری است که برادران گریم در اصل افسانه داده‌اند. در اپرای آلما دویچر شاهزادهٔ خوش‌سیما، شاعر است و در جستجوی موسیقی‌دانی که یکی از اشعار او را به زبان ُنت ترجمه کند و ملودی‌ای بر آن بسازد. سیندرلا که آهنگساز است و از استعداد موسیقیایی بی‌نظیری برخوردار، به‌طور تصادفی و غیرمستقیم (بانام مستعار) شعر شاهزاده را به ترانه‌ای خوش‌آهنگ بدل می‌کند. در طول داستان تمام تلاش‌های شاهزاده برای یافتن "مصنف معجزه آفرین" بی‌نتیجه می‌ماند تا این‌که سیندرلا در جشن رقص، تصنیف شاعر را می‌خواند و ناگهان ناپدید می‌شود ...
دومین اجرای "سیندرلا" آلما دویچر در ۲۹ دسامبر در مرکز فرهنگی "کازینو باوم‌گارتن" وین، پایتخت اتریش، در برابر ۳۰۰ تماشاگر به روی صحنه رفت و تحسین و شگفتی همگان را برانگیخت.
