ناصر سهرابی
رسانه و غول بزرگی به نام اینستاگرام به دلیل امکان گسترده برای دیدن شدن در مقیاسی وسیع، دنیای جدیدی به روی ستارههای سینما و سلبریتیها گشوده که از منظر جامعهشناختی مباحث بسیاری برای بحث و تحلیل به همراه دارد.
در این یادداشت کوتاه نمیتوان همهی ابعاد این موضوع را تحلیل و بررسی کرد و برایش نسخهای پیچید. سلبریتیها در تمام جوامع اخلاق و ویژگیهای شخصیتی خود را دارند و اغلب در مجامع عمومی آن را نمایان میسازند. در کشور ما هماکنون در مورد برخی از این سلبریتیها با تعاریف جدید و گاه متأثرکنندهای مواجه میشویم.
حضور هدیه تهرانی بهعنوان یک بازیگر بیادعا، کم حاشیه و مردمی در محافل اجتماعی همیشه محل گفتوگو بوده و نشان از منش یگانه و جایگاه ماندگار او دارد. این ویژگی در جریان نمایش فیلم جدیدش و حضور متفاوت او در سینما درحالیکه خود از گیشه بلیت تهیه کرد و به دیدن فیلم رفت بدون هجوم دوربینها و بادیگارد، بازتاب بسیاری در شبکههای اجتماعی داشت.
نخستین تصویری که از هدیه تهرانی به خاطر دارم، نقش مریم فیلم «سلطان» (1375) ساخته مسعود کیمیایی است که سرآغاز حضور هدیه تهرانی در دنیای سینما محسوب میشود. چهره سرد، بیروح و نوع بیان دیالوگها او را در 24 سالگی بهعنوان بازیگری مقتدر و قدرتمند و نمونه کاملی از یک زن مدرن امروز در جامعه تغییر کرده سینمای ایران، معرفی کرد.
هدیه تهرانی، تاکنون دو سیمرغ بلورین ارزشمند در کارنامه هنریاش دارد و نزدیک به 25 سال از فعالیت قوی و منحصربهفردش در سینمای ایران میگذرد اما هم چنان از او بهعنوان ستارهای محبوب و به دور از حاشیه یاد میکنند.
بهراستی رمز و راز این جاودانگی در چیست که او هنوز علاقهمندانش را به تحسین وا میدارد؟
هدیه تهرانی از همان ابتدای ورود به سینما با گزیده کاری و دوری از مصاحبههای پرحاشیه مسیر اصلی خود در سینما را مشخص کرد. تهرانی را با سلبریتیهای این روزها که با حضور در شبکههای اجتماعی برای «شهرت کاذب و دیده شدن» به هر اهرمی متوسل میشوند نمیتوان در یک کفه ترازو قرار داد.
کدام بازیگر سینمای ایران را میشناسید که با لباس ساده و بدون هیچ آرایشی از باجه بلیتفروشی بلیت تهیه کند و در کنار مردم به تماشای فیلمش بنشیند؟ برخی از سلبریتیها برای اکران خصوصی فیلمها ساعتهای زیادی را در سالنهای زیبایی و مزونهای بالای شهر سپری میکنند تا شب در مقابل فلاش دوربینهای عکاسی خودنمایی کرده و بهاینترتیب «دیده شوند». با این اوصاف جایگاه هنرمند محبوبی که بدون هیچ اغراقی در سینما حرکت کرده و کارنامه قابل قبولی از خود به یادگار گذاشته را چگونه باید ارزیابی کرد؟
بدون تردید در دنیای امروز مردم خود داوران نکتهسنج و دقیقی هستند که فریب نخورده بهراحتی از کنار این موضوعها نمیگذرند. بازیگران نسبت به مسئولیت مهمی که در تولید یک اثر سینمایی بر عهده دارند در مرکز اصلی نقد و بررسی یک اثر هنری قرار میگیرند چهبسا حضور یک بازیگر محبوب و قدرتمند، یک اثر ضعیف را در چشمان تماشاگران تبدیل به یک فیلم ارزشمند کند.
هدیه تهرانی از معدود بازیگرانی است که حضورش در هر فیلمی بدان ارزش و اعتبار خاصی میبخشد. این مهم به خصوصیات فردی و جایگاه هنری وی بازمیگردد که او سالها از آن محافظت کرده و بهراحتی به دست نیاورده است. تهرانی بهعنوان یک سلبریتی محبوب در دل مردم جا دارد و تماشاگران با او هم ذات پنداری میکنند.
هدیه تهرانی برخلاف چهرههای رنگارنگی که این روزها با ظواهر دستکاریشده در شبکههای اجتماعی خودنمایی میکنند، او بسیار معمولی در فضاهای اجتماعی ظاهر میشود. بهطور مستمر فعالیتهای خیرخواهانه و انسان دوستانهی اجتماعی انجام میدهد و اساساً دغدغه دوربین، رسانه و شبکههای اجتماعی ندارد.
تهرانی گذشت زمان را باور دارد و سعی میکند با آن همراه شده و در مسیر صحیح فیلمسازی گام بردارد.
هدیه تهرانی این روزها با فیلم «بیهمهچیز» ساخته درخشان محسن قرایی تولد دوبارهای را تجربه میکند. حضور قدرتمندش در این درام اجتماعی که بر اساس نمایشنامه «ملاقات با بانوی سالخورده» دورنمات ساختهشده گوشه دیگری از تواناییهای او در عرصه هنر بازیگری را نمایان میسازد.
هدیه تهرانی با تمام خصوصیات مردمی این موضوع را یادآوری میکند که سلبریتی واقعی اعتبار و جایگاهش را از مردم دارد، مردمانی که او را در طول این سالها باور کردهاند.
بیشتر بخوانید:
هدیه تهرانی،اژدها وارد میشود!
دو نگاه به کارنامه بازیگری «هدیه تهرانی»